Przystanek Ox Walk. Od ponad miesiąca 'mój przystanek'.
Stało się to za sprawą kolejnej (piątej) przeprowadzki, tym razem poza granice Edynburga,
do Prestonpans.
Autobus nr 26. Ten sam co w Portobello. Z tą drobną różnicą, że z przez High Street,
nie przejeżdżają żadne inne.
High Street jest główną, biegnącą równolegle do brzegu zatoki, ulicą.
Autobus 124, którym również można dostać się do Edynburga, jedzie przez południowo-
zachodnią część tego ponad dziesięciotysięcznego miasteczka.
Prestonpans było niegdyś wioską rybacką. Znajdowały się tutaj również pokłady węgla.
Z kolei zasoby gliny umożliwiały rozwój cegielni i garncarstwa. Pozyskiwano też sól, korzystając
z bliskości morza.
Ze względu na charakter brzegu morskiego Prestonpans nie stało się typową miejscowością
wypoczynkową. Plaża jest tu dzika, pełno morskiego bałaganu, czyli przecudownych
kamieni, muszelek, patyków, 'obębnowanych' cegieł, szkiełek oraz mniej ciekawego,
bardziej współczesnego śmiecia.
Z Prestonpans można przejść piechotą do Musselburgh lub w przeciwnym kierunku
do North Berwick idąc cały czas wybrzeżem.
Jest to fragment bardzo ciekawej trasy turystycznej 'John Muir Way',
co zauważyłam jakiś czas temu :
http://brighton-bluegrass-podroze.blogspot.com/2016/11/
A tutaj informacje 'u żródła' : https://johnmuirway.org/
Jednak najbardziej Prestonpans kojarzone jest z rozegraną tutaj w 1745 roku bitwą
pomiędzy zwolennikami księcia Karola Edwarda Stuarta zwanego Bonnie Prince Charlie
(syna Jakuba Stuarta i Marii Klementyny Sobieskiej) a siłami rządowymi, wiernymi
królowi angielskiemu Jerzemu II.
Chodziło o odzyskanie przez Stuartów tronu.
Bitwa zakończyła się zwycięstwem Jakobitów (zwolenników Stuartów),
co jednak nie doprowadziło do zrealizowania szkockich marzeń.
Lubię to miejsce i dobrze się tu czuję. Chociaż, kiedy ponad dwa lata temu zamieszczałam
poniższy wpis na blogu, nie przypuszczałam, że będę tu mieszkać:)
http://brighton-bluegrass-podroze.blogspot.com/search?q=prestonpans+village
No comments:
Post a Comment