HOLYROOD. Podążając The Innocent Railway Path.

Jadąc do Edynburga, kierowałam się głosem intuicji. Oprócz kilku

wymogów natury praktycznej (dobre połączenie, liczba ludności, 

temperatura, możliwość znalezienia pracy), resztę pozostawiłam 

wołaniu duszy. 

W życiu są takie zdarzenia, które ofiarowują więcej niż mogliśmy się

spodziewać. Tego doświadczam w tym mieście.

Jest niezwykłe. Wielowarstwowe. Występujące w różnych odsłonach,

w zależności od pogody, nastroju, zapewne pory roku i ludzi którzy

przynoszą tu wszystko, o czym wiedzą lub nie. Z pewnością jest

jeszcze wiele innych, nieznanych mi przyczyn.

Edynburg jest majestatyczny. Jest mocno osadzony w Naturze, i to ona

nadaje ton. Czuję, że to miasto ma korzenie, i nie chodzi mi o tzw.

'korzenie kulturowe'. To jest coś o wiele bardziej pierwotnego,

trwałego, utrzymującego równowagę.

Holyrood jest górą, u podnóża której Edynburg bezpiecznie się umościł.

Podziwiam ja nieustannie, i nie myślałam, że tak szybko zaprosi

mnie do siebie. Zanim o tym napiszę, (następnym razem), wspomnę 

o ścieżkach rowerowych, dzięki którym odkryłam, że Edynburg jest 

do ogarnięcia przestrzennie, czego wcześniej trochę się obawiałam.

Ścieżki rowerowe tworzą niezależna siec komunikacyjną, wykorzystywaną

przez rowerzystów, biegaczy oraz, w zdecydowanej mniejszości

(do której należę również ja) - spacerowiczów.

P.s ścieżka rowerowa Innocent Railway, która zaprowadziła mnie do

podnóża Holyrood.

Niebieską linią zaznaczona jest ścieżka rowerowa.

Szczegóły:

http://www.edinburghguide.com/book/transport/cycling/innocentrailwaypath